Czy jest miejsce dla metamizolu
w farmakoterapii gorączki u dzieci?

prof. dr hab. n. med. Adam Sybilski

Temperatura ciała

jest kontrolowana przez ośrodek termoregulacji w podwzgórzu. Jego zadaniem jest równoważenie produkcji ciepła, pochodzącego głównie z aktywności metabolicznej w mięśniach i wątrobie, poprzez oddawanie ciepła przez skórę i płuca. Ośrodek termoregulacji jest w stanie utrzymać dość stałą ciepłotę ciała w środowisku o normalnej temperaturze. Jednak w temperaturach otoczenia wyższych niż 35°C zdolność organizmu do rozpraszania ciepła jest zmniejszona i temperatura wewnątrz ciała wzrasta.

Gorączka

to nienormalny wzrost temperatury ciała, występujący jako część specyficznej odpowiedzi biologicznej na chorobę. Ułatwia on oraz przyspiesza powrót do zdrowia. Choć nasilenie gorączki nie odzwierciedla ciężkości choroby, to wzbudza ogromny niepokój wśród rodziców i jest najczęstszą przyczyną konsultacji lekarskich. Szacuje się, że 20-30% wizyt pediatrycznych związanych jest z tym objawem.

Klinicznie, gorączka to temperatura ciała o 1°C lub więcej powyżej średniej prawidłowej/normalnej temperatury w miejscu zmierzenia (Tabela 1). Gorączkę definiuje się również jako temperaturę głęboką (mierzoną w tętnicy płucnej) ≥ 38,3°C. Gorączka jest objawem, który może budzić obawy dziecka i rodzica, ale jest piątym parametrem życiowym. Gorączka pomaga aktywując różne elementy walki z infekcją. Jednocześnie również osłabia i wpływa niekorzystnie na funkcjonowanie organizmu oraz pogarsza jakość życia.

(Tabela 1)

Wartości temperatury ciała definiowane jako prawidłowa
temperatura oraz gorączka, w zależności od miejsca zmierzenia [1,2].

Miejsce mierzenia zakres prawidłowych temperatur (oC) średnia temperatura (oC) Gorączka (oC)
w odbycie 36,6 - 37,9 37,0 ≥ 38,0
w ustach 35,5 - 37,5 36,6 ≥ 37,6
pod pachą 34,7 - 37,3 36,4 ≥ 37,4
w uchu (błona bębenkowa) 35,7 - 37,5 36,6 ≥ 37,6

Pomiar temperatury

Pomiar temperatury odgrywa kluczową rolę w prawidłowym badaniu i ocenie stanu dziecka. Najczęściej wykonywany jest w celu potwierdzenia obecności lub braku gorączki. Wiele decyzji dotyczących badań i leczenia opiera się wyłącznie na wynikach pomiaru temperatury. Nieprawidłowy pomiar temperatury może skutkować opóźnionym wykryciem poważnej choroby i jej leczenia lub wdrożeniem niepotrzebnej procedury czy też zabiegiem.

Temperatura ciała zależy od miejsca pomiaru (Tabela 1). Obecnie, przeprowadzanie pomiaru temperatury można wykonać w 4 lokalizacjach: odbycie, pod pachą, w ustach i w uchu (na błonie bębenkowej) (Tabela 2) [1,3].

(Tabela 2)

Rekomendacje metod pomiaru temperatury ciała w zależności
od wieku dziecka [2].

Wiek dziecka Rekomendowane metody pomiaru temperatury
Noworodki
  • Termometr elektroniczny lub ciekłokrystaliczny pod pachą
Niemowlęta
  • Termometr elektroniczny w odbycie (> 6 m.ż.)
  • Termometr na podczerwień do ucha
  • Termometr elektroniczny lub ciekłokrystaliczny pod pachą
Dzieci < 5 r.ż. / niewspółpracujące
  • Termometr elektroniczny w odbycie (> 6 m.ż.)
  • Termometr na podczerwień do ucha
  • Termometr elektroniczny lub ciekłokrystaliczny pod pachą
Dzieci > 5 r.ż. / współpracujące
  • Termometr na podczerwień do ucha
  • Termometr na podczerwień w ustach

U dzieci na ogół nie występuje subiektywne postrzeganie gorączki, a gorączkę zwykle wykrywają rodzice. Jednak bardzo często gorączce towarzyszy ból. Dzieci zgłaszają bóle mięśniowe, brzucha, głowy. Czasami etiologia gorączki (infekcja, zapalenie) generuje silny, ostry ból np. ucha, gardła. W takich sytuacjach nasze postępowanie - farmakoterapia, powinno obejmować leczenie gorączki oraz towarzyszącego bólu.

Zrozumienie powstawania gorączki ma niezwykle istotne znaczenie w skutecznym działaniu przeciwgorączkowym. Podstawowym patomechanizmem jest szlak prostaglandyno-zależny (Rycina 1) Należy również pamiętać, że prostaglandyna 2 (PGE2) może być uwalniana przez kanabinoidy [4, 5]. Układ kanabinoidowy składa się z receptorów CB1 i CB2 i jest zaangażowany w regulacje odpowiedzi immunologicznej, procesów zapalnych poprzez hamowanie uwalniania mediatorów prozapalnych i proliferacji komórek odpornościowych. Poprzez receptory CB1 znajdujące się w OUN generuje wzrost temperatury ciała [6, 7].

Rycina 1. Schemat powstawania gorączki

Leczenie gorączki

Jak leczyć gorączkę?

  • Skutecznie
  • Bezpiecznie
  • Tak szybko jak tylko to możliwe
  • Efektywnie
  • Adekwatnie do mechanizmu powstawania
  • Z uwzględnieniem parametrów farmakokinetycznych dziecka

  1. W leczeniu gorączki nie ma tylko jednego leku, a nasze działania musimy indywidualizować.
  2. Należy zawsze brać pod uwagę preferencje dziecka (np. co do smaku leku), rodzica co do drogi podawania i oczywiście doświadczenie lekarza. Leki o prostym i łatwym sposobie dawkowania (np. metamizol w kroplach) zwiększają compliance, co zwiększa skuteczność.
  3. Gorączka, jeżeli są wskazania do jej leczenia, powinno się to zrobić tak szybko jak to możliwe.
  4. Terapia musi być bezpieczna i efektywna.
  5. Efektywne leczenie gorączki polega na obniżeniu wartości temperatury oraz braku fluktuacji gorączki.
  6. Gorączka musi być leczona adekwatnie do mechanizmu powstawania. Nie tylko „wyłączenie” prostaglandyny (PGE2) jest konieczne do skutecznego leczenia.
  7. Światowe rekomendacje leczenia gorączki wymieniają głównie 3 leki: ibuprofen, paracetamol i metamizol (Tabela 3) [8].

(Tabela 3)

Charakterystyka ibuprofenu, paracetamolu i metamizolu [2].

Lek Mechanizm działania Początek działania (formy płynne) Utrzymywanie efektu działania
Ibuprofen Przeciwbólowy, przeciwgorączkowy, przeciwzapalny 20 minut 6 godzin Płynna
Paracetamol Przeciwbólowy, przeciwgorączkowy 15 minut 6-8 godzin Doustna, dożylna
Metamizol Przeciwbólowy, przeciwgorączkowy, przeciwzapalny 15 minut 6-8 godzin Krople
  1. Preferowanymi do stosowania u dzieci lekami przeciwgorączkowymi są paracetamol i ibuprofen. Zaleca się stosowanie tych preparatów w formie doustnej.
  2. Leki przeciwgorączkowe powinny być podawane w stałych odstępach czasowych, a nie doraźnie po stwierdzeniu gorączki.
  3. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów, leki nie powinny być podawane bez wyraźnego uzasadnienia dłużej niż 3 dni.

(Tabela 4)

Dawkowanie ibuprofenu, paracetamolu i metamizolu u dzieci.

Lek i sposób podawania Dzieci < 40 kg Dzieci > 40 kg -50kg i > 12 r.ż.
Ibuprofen doustnie 10 mg/kg co 6-8 godzin Max. 40 mg/kg/dobę 200-400 mg co 4-6 godz. Max. 1600 mg
Paracetamol doustnie 10-15mg/kg co 4 godziny Max. 90 mg/kg 750-1000 mg co 4-6 godz. Max. 4000 mg
Lek i sposób podawania Dzieci < 53 kg i < 14 r.ż. Dzieci > 53 kg i ≥ 15 r.ż.
Metamizol doustnie 8-16 mg/kg - dawkowanie zależne od wysokości gorączki, zwykle dawką wystarczającą jest 10 mg/kg 500-1000 mg (20-40 kropli) co 6-8 godz.
  1. Wszystkie leki używane w leczeniu gorączki mają dobry profil bezpieczeństwa (Tabela 5).

(Tabela 5)

Bezpieczeństwo leków przeciwgorączkowych [2].

Ibuprofen Jest uznany za najbezpieczniejszy z klasycznych NLPZ. Z praktyki klinicznej oraz badań wynika, że częstość występowania działań niepożądanych u dzieci leczonych ibuprofenem i paracetamolem jest podobna. Profil bezpieczeństwa gastroenterologicznego ibuprofenu jest porównywalny z właściwym dla paracetamolu w przypadku krótkotrwałego (do 7 dni) stosowania.
Paracetamol W dawkach terapeutycznych paracetamol jest bezpieczny i nie wykazuje hepato- i nefrotoksyczności, może być również stosowany na czczo. Szeroka dostępność preparatu, także jako składnika leków złożonych, sprawia, że jest on lekiem najczęściej powodującym zatrucia u dzieci < 6. roku życia.
Metamizol W dostępnych w ostatnich latach badaniach kohortowych oraz badaniach obserwacyjnych uznaje się, że agranulocytoza indukowana podaniem metamizolu jest powikłaniem rzadkim. Występuje niewielkie ryzyko indukowania interakcji z innymi równocześnie stosowanymi lekami.
  1. Pomimo bezpieczeństwa, zawsze należy zwrócić uwagę rodziców na nieprzekraczanie maksymalnej dawki dobowej, szczególnie leków OTC. Metamizol jest lekiem na receptę, co ułatwia jego kontrolowane stosowanie.
  2. Odpowiednie nawodnienie dziecka jest podstawą bezpieczeństwa leków przeciwgorączkowych! Przy niedopojeniu dziecka zmieniają się parametry dystrybucyjne i eliminacyjne leków.
  3. W praktyce klinicznej spotykamy się z dziećmi, u których po zastosowaniu ibuprofenu i paracetamolu, nie ma skutecznego efektu przeciwgorączkowego. Może być to spowodowane aktywacją PGE2 poprzez układ kanabinoidowy via receptor CB1. Ten szlak nie jest hamowany przez te leki. W takich sytuacjach rozwiązaniem jest metamizol, który działa na układ kanabinoidowy. Jeżeli gorączka nie mija po ibuprofenie i paracetamolu to prawdopodobnie wiodącym patomechanizmem jest efekt zależny od kanabionoidów.
  4. Gdy gorączce towarzyszą objawy zapalenia w pierwszej kolejności stosujemy ibuprofen.
  5. W przypadku towarzyszącego nasilonego bólu dobrym i bezpiecznym rozwiązaniem jest zastosowanie metamizolu w kroplach (silnego leku przeciwbólowego).
  6. Metamizol posiadając działanie na cyklooskygenazę i układ kanabionoidowy jest cennym uzupełnieniem terapii gorączki i bólu u dzieci. Jest dobrą alternatywą umożliwiając jednocześnie efektywne dawkowanie w pediatrii. Wiedza na temat mechanizmów powstawania gorączki jak i mechanizmów działania metamizolu spowodowały, że istnieje potrzeba posiadania leku, który działałby w mechanizmach odrębnych niż leki powszechnie dostępne bez recepty.
  7. Zgodnie z aktualnym stanowiskiem Europejskiej Agencji Leków (EMA) metamizol może być stosowany w populacji pediatrycznej. Nie ma dowodów, że populacja dzieci jest szczególnie wrażliwa na potencjalne działania niepożądane, zwłaszcza, że działania te powstają w mechanizmie idiosynkratycznym (nadwrażliwości osobniczo zmiennej) [9]. Nie stwierdzono szczególnych zagrożeń w grupie dzieci do 3 m.ż. Stanowisko to znalazło odzwierciedlenie w ChPL metamizolu.

Podsumowanie

Należy stwierdzić, że w codziennej praktyce podstawowymi lekami w leczeniu gorączki są ibuprofen (również jako lek przeciwzapalny) i paracetamol. Jednocześnie metamizol musi mieć swoje miejsce w standardach leczenia gorączki i bólu u dzieci. Ma na to wpływ poznanie mechanizmów powstawania gorączki, metabolizmu leku, jego bardzo dobra biodostępność oraz czas działania przeciwgorączkowego i przeciwbólowego.

prof. dr hab. n. med. Adam Sybilski

  1. Sahib El-Radhi A, Carroll J, Klein N, Morley C. Measurement of Body Temperature. w: Clinical Manual of Fever in Children (red. Sahib El-Radhi A, Carroll J, Klein N.). Springer, Cham, Switzerland. 2018: 69-84.
  2. Doniec Z, Jackowska T, Sybilski A, Woroń J, Mastalerz-Migas A. GORĄCZKA u dzieci - rekomendacje postępowania w praktyce lekarza podstawowej opieki zdrowotnej - KOMPAS GORĄCZKA. Fam Med Prim Care Rev. 2021; 23(1). DOI: 10.5114/fmpcr.2021.102648
  3. NICE Guideline Updates Team (UK). London: National Institute for Health and Care Excellence (UK). Fever in under 5s: assessment and initial management. 2019.
  4. Fraga D, Zanoni CI, Rae GA i wsp. Endogenous cannabinoids induce fever through the activation of CB1 receptors. Br J Pharmacol. 2009; 157(8): 1494-501.
  5. Kita Y, Yoshida K, Tokuoka SM i wsp. Fever Is Mediated by Conversion of Endocannabinoid 2-Arachidonoylglycerol to Prostaglandin E2. PLoS One. 2015; 10(7): e0133663.
  6. Argenziano M, Tortora C, Bellini G i wsp. The Endocannabinoid System in Pediatric Inflammatory and Immune Diseases. Int J Mol Sci. 2019; 20(23): 5875.
  7. Crunfli F, Vrechi TA, Costa AP, Torrão AS. Cannabinoid Receptor Type 1 Agonist ACEA Improves Cognitive Deficit on STZ-Induced Neurotoxicity Through Apoptosis Pathway and NO Modulation. Neurotox Res. 2019; 35(3): 516-529.
  8. Green C, Kraft H, Guyatt G, Martin D. Symptomatic fever management in children: A systematic review of national and international guidelines. doi: https://doi.org/10.1101/2021.01.11.426184.
  9. Stanowisko Europejskiej Agencji Leków (EMA). Dostępny na URL: https://www.ema.europa.eu/en/documents/referral/metamizolearticle-31-referral-annex-ii_pl.pdf.
Idę do wideo

Pyralgin (Metamizolum natricum monohydricum).

Skład i postać: Każdy ml (20 kropli) zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego. 1 kropla zawiera 25 mg metamizolu sodowego jednowodnego.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 1 ml (20 kropli) zawiera 1,45 mmol (33,41 mg) sodu. Krople doustne, roztwór. Przezroczysty, żółty roztwór.

Wskazania: Pyralgin jest wskazany u dorosłych i dzieci w: ostrym silnym bólu po urazach lub operacjach; kolkach; bólu nowotworowym; innym ostrym lub przewlekłym silnym bólu, gdy zastosowanie innych środków leczniczych jest przeciwwskazane; wysokiej gorączce, która nie reaguje na inne środki. Dawkowanie i sposób podawania: O dawce decyduje nasilenie bólu lub gorączki oraz indywidualna reakcja na Pyralgin. Zasadnicze znaczenie ma wybór najmniejszej dawki umożliwiającej opanowanie bólu i (lub) gorączki. U dzieci i młodzieży w wieku do 14 lat można podawać metamizol w pojedynczej dawce wynoszącej 8-16 mg na kg masy ciała. W przypadku gorączki u dzieci na ogół wystarcza dawka metamizolu wynosząca 10 mg na kilogram masy ciała. Dorosłym i młodzieży w wieku od 15 lat (>53 kg) można podać maksymalnie 1000 mg w dawce pojedynczej. W zależności od maksymalnej dawki dobowej pojedynczą dawkę można przyjmować nie częściej niż 4 razy na dobę w odstępach wynoszących 6-8 godzin. Wyraźnego działania można spodziewać się w ciągu 30 do 60 minut od podania doustnego. Poniżej podano zalecane dawki pojedyncze oraz maksymalne dawki dobowe zależne od masy ciała lub wieku: [masa ciała < 9 kg, wiek < 12 miesięcy, pojedyncza dawka 1-5 kropli (25-125 mg), maksymalna dawka 4-20 kropli (100-500 mg)]; [masa ciała 9-15 kg, wiek 1-3 lata, pojedyncza dawka 3-10 kropli (75-250 mg), maksymalna dawka 12-40 kropli (300-1000 mg)]; [masa ciała 16-23 kg, wiek 4-6 lat, pojedyncza dawka 5-15 kropli (125-375 mg), maksymalna dawka 20-60 kropli (500-1500 mg)]; [masa ciała 24-30 mg, wiek 7-9 lat, pojedyncza dawka 8-20 kropli (200-500 mg), maksymalna dawka 32-80 kropli (800-2000 mg)]; [masa ciała 31-45 kg, wiek 10-12 lat, pojedyncza dawka 10-30 kropli (250-750 mg), maksymalna dawka 40-120 kropli (1000-3000 mg)]; [masa ciała 46-53 kg, wiek 13-14 lat, pojedyncza dawka 15-35 kropli (375-875 mg), maksymalna dawka 60-140 kropli (1500-3500 mg)]; [masa ciała > 53, wiek ≥ 15 lat, pojedyncza dawka 20-40 kropli (500-1000 mg), maksymalna dawka 80-160 kropli (2000-4000 mg). Czas stosowania. Czas stosowania jest uzależniony od rodzaju i nasilenia choroby. Szczególne grupy pacjentów. Osoby w podeszłym wieku, pacjenci osłabieni oraz pacjenci ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny. U osób w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych i pacjentów ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny dawkę należy zmniejszyć ze względu na możliwość wydłużenia czasu eliminacji z organizmu produktów metabolizmu metamizolu. Zaburzenia czynności wątroby i nerek. W przypadku zaburzenia czynności nerek lub wątroby szybkość eliminacji jest zmniejszona, dlatego należy unikać wielokrotnego podawania dużych dawek. Nie ma konieczności zmniejszenia dawki, gdy produkt stosowany jest przez krótki czas. Dotychczasowe doświadczenia związane z długotrwałym stosowaniem metamizolu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem wątroby i nerek są niewystarczające. Sposób podawania. Produkt Pyralgin należy stosować doustnie. Zaleca się przyjmowanie kropli z niewielką porcją wody (ok. połową szklanki).

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną, inne pochodne pirazolonu i pirazolidyny (dotyczy to także pacjentów, u których po zastosowaniu którejś z tych substancji wystąpiła agranulocytoza) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z rozpoznanym zespołem astmy analgetycznej lub znaną nietolerancją na leki przeciwbólowe objawiającą się pokrzywką, obrzękiem naczynioworuchowym, tj. pacjenci, którzy reagują skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną (np. pokrzywką, nieżytem nosa, obrzękiem naczynioruchowym) na salicylany, paracetamol lub inne nieopioidowe leki przeciwbólowe, takie jak: diklofenak, ibuprofen, indometacyna lub naproksen. Zaburzenia czynności szpiku kostnego (np. po leczeniu cytostatykami) lub hematopoezy. Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (ryzyko wystąpienia hemolizy). Ostra porfiria wątrobowa (ryzyko wywołania ataków porfirii). Trzeci trymestr ciąży.

Ostrzeżenia i zalecane środki ostrożności: Produkt Pyralgin zawiera pochodną pirazolonu - metamizol. Stosowanie metamizolu wiąże się z rzadkim, lecz zagrażającym życiu ryzykiem wystąpienia agranulocytozy lub wstrząsu. Pacjenci, u których po zastosowaniu produktu Pyralgin wystąpiły reakcje anafilaktoidalne są szczególnie narażeni na wystąpienie podobnej reakcji przy stosowaniu innych nieopioidowych leków przeciwbólowych. Pacjenci, u których po zastosowaniu produktu Pyralgin wystąpiły reakcje anafilaktyczne lub inne reakcje o podłożu immunologicznym (np. agranolucytoza) są szczególnie narażeni na wystąpienie podobnej reakcji przy stosowaniu innych pirazolonów i pirazolidyn. W przypadku wystąpienia objawów agranulocytozy lub trombocytopenii należy natychmiast przerwać stosowanie produktu Pyralgin i przeprowadzić badanie morfologii krwi (w tym morfologię krwi z rozmazem), jeśli konieczne. Nie należy czekać z przerwaniem leczenia do uzyskania wyników badań laboratoryjnych. Pancytopenia. W przypadku wystąpienia pancytopenii należy natychmiast przerwać leczenie i wykonywać pełne badanie krwi, do czasu aż sytuacja się unormuje. Należy poinformować pacjenta, aby natychmiast zgłosił się do lekarza, jeżeli podczas leczenia wystąpią oznaki choroby i objawy, które wskazują na dyskrazję krwi (np. pogorszenie ogólnego stanu zdrowia, zakażenia, utrzymująca się gorączka, krwiaki, krwawienia, bladość). W razie konieczności długotrwałego podawania metamizolu pacjentowi, należy przeprowadzać regularnie kontrolne badania krwi, w tym morfologii z rozmazem. Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne. Ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych po przyjęciu produktu Pyralgin jest znacznie podwyższone u pacjentów z: zespołem astmy analgetycznej lub nietolerancją leków przeciwbólowych objawiającą się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, astmą oskrzelową, szczególnie przy jednoczesnym występowaniu zapalenia zatok przynosowych i polipów w nosie; przewlekłą pokrzywką; nietolerancją niektórych barwników (np. tartrazyna) lub konserwantów (np. benzoesany); nietolerancją alkoholu objawiającą się kichaniem, łzawieniem oczu i silnym zaczerwienieniem twarzy w reakcji nawet na niewielkie ilości alkoholu; może to wskazywać na nierozpoznaną wcześniej astmę analgetyczną. Przed podaniem pacjentowi produktu Pyralgin należy przeprowadzić dokładny wywiad. Pacjentom z podwyższonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktoidalnych wolno podawać produkt Pyralgin tylko po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Jeśli zajdzie taka konieczność należy podawać go w warunkach ścisłej kontroli lekarskiej, z zapewnieniem możliwości udzielenia pomocy w nagłym przypadku. U pacjentów z uczuleniem może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. Dlatego podczas stosowania metamizolu zaleca się zachować szczególną ostrożność u pacjentów z astmą lub atopią. Ciężkie reakcje skórne. Podczas stosowania metamizolu zgłaszano zagrażające życiu reakcje skórne - pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona, SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella, TEN). W razie pojawienia się objawów lub oznak SJS lub TEN (takich jak postępująca wysypka skórna, często z pęcherzami lub uszkodzenia błony śluzowej) leczenie metamizolem należy natychmiast przerwać i nie wolno go już nigdy ponownie wprowadzać. Pacjentów należy uczulić na oznaki i objawy oraz dokładne kontrolowanie reakcji skórnych, w szczególności w pierwszych tygodniach leczenia. Izolowane reakcje przebiegające ze znacznym spadkiem ciśnienia tętniczego. Pyralgin może powodować reakcje niedociśnienia tętniczego. Reakcje te mogą być zależne od dawki. Wystąpienie ich jest bardziej prawdopodobne w przypadku podania pozajelitowego niż w przypadku podania doustnego. Ryzyko takich reakcji zwiększa się także u: pacjentów z niedociśnieniem tętniczym, zmniejszoną objętością płynów lub odwodnieniem, niestabilnym krążeniem lub początkową niewydolnością krążenia (np. u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego lub urazem wielonarządowym); pacjentów z wysoką gorączką. Dlatego w przypadku tych pacjentów należy rozważyć potrzebę podania produktu, a w razie zastosowania prowadzić ścisły nadzór. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji niedociśnienia, konieczne może okazać się podjęcie działań zapobiegawczych (np. wyrównanie zaburzeń krążenia). U pacjentów, u których absolutnie konieczne jest unikanie jakiegokolwiek zmniejszenia ciśnienia krwi, tj. u pacjentów z ciężką chorobą wieńcową lub u pacjentów ze znacznym zwężeniem naczyń zaopatrujących mózg, metamizol może być podawany wyłącznie przy ścisłym monitorowaniu parametrów krążenia. U pacjentów cierpiących na zaburzenie czynności nerek lub wątroby Pyralgin należy stosować wyłącznie po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka i wdrożeniu odpowiednich środków ostrożności. Polekowe uszkodzenie wątroby. U pacjentów leczonych metamizolem notowano przypadki ostrego zapalenia wątroby, przebiegającego głównie z uszkodzeniem komórek wątrobowych i pojawiającego się w okresie od kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Objawy przedmiotowe i podmiotowe obejmują zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy, w tym z żółtaczką, często w kontekście reakcji nadwrażliwości na inne leki (np. wysypka skórna, dyskrazje komórek krwi, gorączka i eozynofilia) lub z jednoczesnymi cechami zapalenia wątroby na podłożu autoimmunologicznym. U większości pacjentów objawy ustępowały po przerwaniu leczenia metamizolem, jednak w pojedynczych przypadkach notowano progresję do ostrej niewydolności wątroby z koniecznością przeszczepienia tego narządu. Mechanizm powstawania uszkodzenia wątroby na skutek stosowania metamizolu nie jest jasno określony, ale dane wskazują na występowanie mechanizmu immunologiczno-alergicznego. Pacjentów należy informować o konieczności kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów świadczących o uszkodzeniu wątroby. U takiego pacjenta należy przerwać leczenie metamizolem i wykonać badania czynności wątroby. Jeśli u pacjenta nastąpiło uszkodzenie wątroby podczas stosowania metamizolu, nie należy ponownie wdrażać leczenia metamizolem, jeśli nie stwierdzono innych przyczyn uszkodzenia wątroby. Produkt leczniczy zawiera 1,67 mg sodu na kroplę, co odpowiada 0,084% zalecanej przez WHO maksymalnej dziennej dawki 2 g sodu dla osoby dorosłej. Wpływ na metody badań. U pacjentów leczonych metamizolem odnotowano nieprawidłowości w testach laboratoryjnych i diagnostycznych opartych na reakcji Trindera lub podobnych reakcjach (np. oznaczanie stężeń kreatyniny, triglicerydów, cholesterolu HDL lub stężenia kwasu moczowego w surowicy).

Działania niepożądane: Działania niepożądane zostały sklasyfikowane według układów i narządów zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: rzadko -leukopenia, agranulocytoza (w tym przypadki zakończone zgonem), małopłytkowość; nieznana - anemia aplastyczna, pancytopenia, w tym przypadki zakończone zgonem. Te reakcje mogą wystąpić także pomimo wcześniejszego stosowania metamizolu bez powikłań. Pojedyncze doniesienia wskazują, że ryzyko wystąpienia agranulocytozy może się zwiększyć w przypadku podawania metamizolu przez okres dłuższy niż jeden tydzień. Reakcja ta nie zależy od dawki i może wystąpić w dowolnym momencie leczenia. Do typowych objawów agranulocytozy należą wysoka gorączka, dreszcze, bóle gardła, trudności w połykaniu oraz stan zapalny błony śluzowej jamy ustnej, nosa, gardła oraz okolicy narządów płciowych i odbytu. U pacjentów otrzymujących antybiotyki te objawy mogą mieć niewielkie nasilenie. Węzły chłonne oraz śledziona mogą pozostać bez zmian lub być tylko nieznacznie powiększone. Opadanie krwinek czerwonych jest znacznie przyspieszone, ilość granulocytów znacznie się zmniejsza lub zanikają całkowicie. Zwykle, lecz nie zawsze, występują prawidłowe wartości hemoglobiny, erytrocytów i płytek krwi. Rekonwalescencja wymaga natychmiastowego przerwania stosowania produktu. Dlatego jeśli występują objawy agranulocytozy, gorączka nie ustępuje lub nawraca, lub występują bolesne zmiany w błonie śluzowej, szczególnie jamy ustnej, nosa i gardła, należy natychmiast przerwać leczenie, zanim jeszcze otrzyma się wyniki badań laboratoryjnych. W przypadku wystąpienia pancytopenii należy natychmiast przerwać leczenie i wykonywać badania krwi, aż sytuacja się unormuje. Zaburzenia układu immunologicznego: rzadko - reakcje anafilaktoidalne lub anafilaktyczne*; bardzo rzadko - zespół astmy analgetycznej (u pacjentów z zespołem astmy analgetycznej reakcje uczuleniowe objawiają się typowymi napadami astmy); nieznana - wstrząs anafilaktyczny*.*Reakcje te występują w szczególności po podaniu pozajelitowym. Mogą być ciężkie i zagrażać życiu. Mogą rozwinąć się pomimo wcześniejszego stosowania metamizolu bez powikłań. Mniej nasilone reakcje występują typowo w postaci zmian skórnych i w obrębie błon śluzowych (jak np. świąd, pieczenie, zaczerwienienie, pokrzywka, obrzęk), duszności i - rzadziej - zaburzeń żołądka i jelit. Takie lżej przebiegające odczyny mogą przechodzić w cięższe formy z uogólnioną pokrzywką, ciężkim obrzękiem naczynioruchowym (także w obrębie krtani), ciężkim skurczem oskrzeli, zaburzeniami rytmu serca, spadkiem ciśnienia tętniczego (niekiedy poprzedzonym jego wzrostem) i wstrząsem. Z tego względu w przypadku wystąpienia reakcji skórnych należy natychmiast przerwać stosowanie produktu Pyralgin. Zaburzenia serca: nieznana - zespół Kounisa. Zaburzenia naczyniowe: niezbyt często - podczas lub po podaniu produktu mogą wystąpić reakcje hipotensyjne, które prawdopodobnie są uwarunkowane farmakologicznie i nie towarzyszą im objawy reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych. Mogą prowadzić one do nadmiernego zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Szybkie podanie dożylne zwiększa niebezpieczeństwo wystąpienia niedociśnienia. W przypadku bardzo wysokiej gorączki może wystąpić, zależne od dawki, krytyczne zmniejszenie ciśnienia krwi bez objawów nadwrażliwości. Zaburzenia żołądka i jelit: nieznana - odnotowano przypadki krwawienia żołądkowo-jelitowego. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: nieznana - polekowe uszkodzenie wątroby, w tym ostre zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: niezbyt często - wysypka polekowa; rzadko - wysypka (np. plamkowo-grudkowa); bardzo rzadko - pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona) i toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella,). W takim przypadku konieczne jest natychmiastowe przerwanie leczenia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: bardzo rzadko - może wystąpić nagłe pogorszenie czynności nerek, przy czym w niektórych przypadkach może rozwijać się białkomocz, skąpomocz lub bezmocz lub ostra niewydolność nerek. Może wystąpić również śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: odnotowano czerwone zabarwienie moczu wynikające z obecności nieszkodliwego metabolitu metamizolu (kwasu rubazonowego). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks:+ 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Podmiot odpowiedzialny: Zakłady Farmaceutyczne Polpharma S.A. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nr 25543 wydane przez MZ. Lek wydawany na podstawie recepty - Rp. ChPL: 2021.04.01.